สวัสดีวันจันทร์~
กลับบ้านช้าเป็นเรื่องปกติ แต่วันนี้ระหว่างการเดินทางกลับบ้านมีเรื่องประทับใจให้อมยิ้มก่อนเข้าบ้าน น่ารักมากเลย
… copy & paste from my Facebook
ก่อนรถออกมีรถบัสจากฮาเนะดะวิ่งผ่านมา เด็กผู้ชายในรถโบกมือแล้วยิ้มๆ เราโบกมือกลับแล้วยิ้มให้
สักพักเด็กผู้ชายก็วิ่งมาขึ้นรถเมล์คันที่เรานั่งอยู่ เป็นเที่ยวสุดท้ายของวัน มานั่งข้างหลังเรา “บอกว่าเหนื่อยจัง วิ่งมาทันรถด้วย”
เราเลยหันไปยิ้มให้อีกตอนขาลงเด็กน้อย เดินมาส่งยิ้มหวานข้างหน้าก่อนก้าวขาลงไปแล้วบอก “ซาโยนาระ”
เวลานั้น รู้สึกดีมาก เด็กผู้ชายคนนั้นน่ารักมาก“บ้ายบาย” เราโบกมือให้ เด็กน้อยก็โบกมือยืนรอจนรถเมล์ออกไป
เรื่องแค่นี้เองนะ แต่เราประทับใจมาก และก็หลงรักเด็กแปดขวบคนนั้นเลยทีเดียว
… อย่างน้อยการเดินทางกลับบ้านคืนนี้ก็ไม่เหงา แล้วยังอมยิ้มได้ตั้งแต่ลงรถจนถึงบ้านเลย
***รูปประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อหาฮะ อัพเดทหน้าตากันหน่อยเด๋วจะลืม ^-^
(รูปถ่าย 02-09-2012)
Recommended for you
3 Comments
Leave a Reply
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.