Share

LINE it!

Recommend

Tweet

Pin it

Email

Comments

ทั้งๆที่แพ้เกสรดอกไม้ ก็ยังกล้าออกไปเพ่นผ่านในสวนดอกไม้ จริงๆแล้วซากุระก็ยังไม่บานเท่าไหร่หรอก แต่ที่แพ้มากๆเป็นต้นสนญี่ปุ่น ที่ฟุ้งกระจายในวันอากาศดีๆเสมอ ทำให้คันจมูกคันหน้าไปหมด

วันนี้นัดรุ่นพี่สองคนไปทานข้าวและพูดคุย หลังจากที่ได้เจอตัวเป็นๆกันก่อนแคทจะกลับมาญี่ปุ่นสองอาทิตย์ก่อนนี้เอง
เจอคนแรกก่อน พี่นัน-จีรนันท์ ถ้าใครได้ดูรายการแฟนพันธุ์แท้ก็จะรู้จัก พี่นันเป็นแฟนพันธุ์แท้การ์ตูนญี่ปุ่นค่ะ
ได้คุยกับพี่เค้านอกจากความสนุกแล้ว ความเป็นผู้ใหญ่ผ่านน้ำร้อนน้ำเย็นมาก่อน ทำให้เรามองเส้นทางของขีวิตว่าจะไปทางไหนได้กว้างมากขึ้น

ไม่รู้จะพาไปทานอะไรดี แต่หิวทั้งสองคน ร้านอาหารแบบเส้นสปาเกตตี้ในสไตล์ของญี่ปุ่น
เลือกใช้วัตถุดิบของญี่ปุ่นทั้งหมด รสชาติก็ต่างกันไป เคยทานสปาเกตตี้กับตะเกียบและน้ำซุปหนึ่งถ้วยก็คราวนี้หละ

พาไปเดินชมสวนซากุระที่ สวนอุเอะโนะชื่อดังของโตเกียว
เพราะถ้าพูดถึงแหล่งชมซากุระ สวนแห่งนี้ก็ต้องติดไปใน Top10 ของโตเกียวแน่นอน
ไปดูด้วยตาตัวเองมาแล้ว หลังจากหลายคนพูดถึงกันเยอะแยะว่า ซากุระบานแล้ว หลายคนก็กังวลว่าหลังมีนาไปแล้ว จะทันมั้ยๆ สงกรานต์จะทันมั้ย

บานแล้วจริงๆค่ะ สองสามต้น ด้านหน้า….. แค่นั้น
แล้วก็เป็นซากุระฤดูหนาว ที่ออกตัวเร็วเสมอ (ใช่สิ ก็เพิ่งพ้นฤดูหนาวจัดเอง)
ดังนั้น สรุปได้ว่า ต้นเมษาทันแน่นอน กลางเมษาลุ้นฟูลบลูม และปลายเมษาลุ้นอย่าให้ฝนตกหนัก ลมพัดแรงก็พอ มันเหลือไม่ค่อยถึงเท่าปลายเมษาเท่าไหร่หรอก
ดูรูปสุดท้าย ในสวนยังไม่บานเลย เป็นตุ่มๆเกือบทั้งสวน

ระหว่างรอรุ่นพี่อีกคน ก็ไปนั่งกันที่สวนเบนเทน ลมแรงทำให้หนาวได้เหมือนกัน
กับขนมไข่เป็นตัวโดราเอมอน กับ คิตตี้ โดนงับหัวไปเลย~

พี่นัน ถามมาว่า “พี่เดินกินได้มั้ยแคท” แต่ดูขี้เมาเนอะถือขวดเหล้าด้วยอ่ะ
… ได้ค่ะพี่ เดินกินได้ แต่ที่ญี่ปุ่นไม่มีใครทำค่ะ มันเป็นเรื่องไม่ควรทำ
พี่นัน สำลักปลาเลย ฮ่าๆ

***อันนี้พูดจริงค่ะ คนญี่ปุ่นจะไม่นิยมเดินกิน เป็นเรื่องที่ควรทำไม่ได้มีใครบังคับหรือออกกฎใดๆ
การเดินกินถ้าเป็นไม้เสียบก็อันตรายจะไปทิ่มแทงคนอื่น ถ้าเป็นเครื่องดื่มก็จะหกเลอะเทอะ ยิ่งถ้าผ่านไปร้านขายของหกใส่สินค้าเค้าก็เสียหายน่ะค่ะ มีเหตุผลนะ

พี่บิ๊ก เจ้าของหนังสือ “ญี่ปุ่น เที่ยวไม่ง้อไกด์ ไปไม่ง้อทัวร์” ตามมานั่งเล่นกับเราด้วย พอดีพี่บิ๊กมีงานที่ญี่ปุ่นพอดี
การมาเจอกันของเราสามคนเป็นเรื่องยาก เพราะคิวทองทุกคนจริงๆ แต่ก็มาเจอกันได้เป็นครั้งที่สองทั้งไทยและญี่ปุ่น
หยิบหนังสือมาให้เซ็นซะเลย รู้สึก VIP มากมาเซ็นให้ถึงที่โตเกียว

ช่วงเย็น แวะไปถ่ายรูปเพื่ออัพเดทลงหนังสือนำเที่ยวโตเกียวของแคทเอง ตอนนี้เป็นโค้งสุดท้ายก่อนหนังสือออก แคทจะตามไปเช็คสถานที่ทุกที เพื่อตรวจสอบว่าร้านยังอยู่ไหม มีร้านไหนปิดตัวไป หรือ ร้านไหนเปิดมาใหม่ อะไรต้องตัดออกและเพิ่มเติมไป เพราะโตเกียวหลับตาแป๊บเดียวก็เปลี่ยนแล้วค่ะ

ถนนทะเคะชิตะ และ ถนนโอโมเตะ ถนนเมจิ อะโอยะม่า ถนนแมวเดิน (Cat Street) ไปมาหมดวันนี้

ร้านเอวาเกเลี่ยน นี่ก็ต้องอัพเดทถ่ายรูปใหม่ยังไงก็ต้องมีลงเล่มเนอะ ^-^/

ปิดท้ายด้วยมื้อเย็น อาหารไทยจากร้านที่แคตโตะเคยไปทำ Part-time สมัยเรียนเมื่อแปดปีก่อนนู้นนนน ทางร้านก็ยังจำเราได้ด้วยนะ ฮ่าๆ ช่วงชีวิตที่ต้องสู้สมัยนั้นทำงานสามจ๊อบรวด~และทำงานเจ็ดวัน ก็เพิ่งรู้สึกตัวเอง “เออ เราทำงานหนักมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วหนินะ ทำงานตลอดเจ็ดวันเหมือนปัจจุบันนี้เลย” ประสบการณ์ชีวิตเราก็ไม่น้อยเลยนะ ^^;

กับตากล้องประจำทีม www.japaijapan.com และเป็นตากล้องถ่ายรูปประกอบหนังสือไกด์บุ๊กให้เราด้วย นายมหาลาภ www.mahalarp.com